Dinsdag 24 juli,
We beginnen met een stevig ontbijt, en kijken dan wat er allemaal mee moet voor de volgende wandeling. We willen naar de Hrafntinnusker, een berg van obsidiaan, en in de omgeving veel warme bronnen, solfataren, modderkuilen en gletsjers. Ook verschillende ijsgrotten moeten hier liggen. Volgens de gids duurt deze wandeling ongeveer 9 tot 11 uur. Bij een gemiddelde wandeling doen wij er tot 25% langer over. Dit vanwege het veelvuldig stoppen voor het maken van foto’s en het genieten van uitzichten en of andere mooie bezienswaardigheden. We lopen weer door het Laugahraun, vervolgens naar de Brennisteinsalda, en in plaats van links af volgen we hier het doorgaande pad. Vandaag is het weer een stuk beter, en de Brennisteinsalda ziet er nu nog mooier en nog rooier uit.We vervolgen het pad wat hier wel erg steil en redelijk lang omhoog gaat. Al snel wordt de wandeling wat vlakker, en genieten we van de schitterende bergen met hun talrijke kleuren. Het pad is met palen duidelijk aangegeven, en we komen langs verschillende solfataren, en sneeuwveldjes. Af en toe moeten we redelijk stijl omhoog of omlaag, maar dat zijn maar korte stukjes. Ik zie een prachtig steentje van ongeveer een kubieke centimeter obsidiaan liggen wat ik opraap en even bewonder. Echt bijzonder denk ik, totdat we een paar kilometer langs stukken obsidiaan loop die ik absoluut niet mee zou kunnen nemen in mijn rugzak, zo groot. Na een 3,5 uur lopen staan we plotseling bij de hut Jökulhaus. Hier treffen we de groep nederlanders van gisteren weer aan samen met hun gids. Deze wijst ons ongeveer waar we de ijsgrot zouden moeten kunnen vinden, en wijst ons tevens op de gevaren van het bezoeken van een ijsgrot. Vol goede moed gaan we op zoek, en maken een rondtrekkende beweging om de Hrafntinnusker. Na een goed uur vinden we wel iets wat lijkt op wat eens een ijsgrot geweest zou kunnen zijn. Het is echter niet erg diep. We lopen nog wat verder, en vinden in ieder geval een ijstunnel van een 2,5 meter hoog en een meter of 3 breed, en lopen hier een stuk in. De grote zaal die we eigenlijk verwachte aan te treffen komen we niet tegen. Kennelijk zitten we nu wel op de goede hoogte rondom de berg, want hier zit ijsgrot na ijsgrot. Geen van alle zo diep als we gezien hebben in de boekjes, maar wel mooi. Buiten zie je overal waar je kijkt de stoom uit de grond komen, het rode zand en de pruttelende potten. Het wordt al wat later, en we besluiten toch maar aan de terug weg te beginnen. De lager staande zon zet de omgeving in een steeds mooier licht. En zo komen we 11,5 uur nadat we zijn vertrokken weer terug op de camping in Landmannalaugar. Geweldig om dan je schoenen uit te kunnen doen, wat te eten, met je zwemkleding naar de hotpot te wandelen, en dan lekker even bijkomen in het heerlijke warme water.