Maandag 20 augustus
Al vroeg wordt de camper van binnen verwarmt door de opkomende zon. De lucht is voornamelijk blauw maar af en toe afgewisseld door een witte wolk. Ideaal weer voor een wandeling. We hebben voor onze GPS een wandeling gevonden die start vanuit Nap en uiteindelijk uitkomt bij Andope. De wandeling heet meditation point en dat op zich is al veelbelovend.
We parkeren de auto in de kleine haven van Nap. Een tweetal kleine bootjes die aangemeerd liggen aan de betonnen pier wiegen rustig op het ritme van de zee. De pier is afgezet met een betonnen wal om te voorkomen dat je met je auto in het koude water beland. Deze wal is een goede plaats voor een aantal schapen die daar in de zon en uit de wind heerlijk liggen te luieren. Bij mijn wandeling naar het einde van de pier is het dan ook weer een hele kunst om tussen de schapenpoep naar het einde van dit openbare toilet te komen. Behendig als een ballerina stap ik tussen de vele hoopjes poep in de door mijn gekozen richting. Poepvrije plekjes zijn vaak zo klein dat ik slechts staand op mijn tenen de volgende stap kan zetten.
Met het profiel van mijn schoenen nog vrij van poep sta ik even later oog in oog met het foto object van mijn keuze. Vervolgens sta ik enorm te stuntelen als ik mijn camera uit de rugzak wil halen voor het maken van de foto. Er is geen poepvrije plek om de rugzak neer te zetten, dus die balanceert op het puntje van mijn schoen. Tevreden dans ik even later terug naar het begin van de pier en kunnen we beginnen aan de wandeling.
De wandeling gaat over modderige paadjes waarbij je zo af en toe tot voorbij je enkels wegzakt in deze smurrie en over grote stenen. Waar het moeilijk wordt zijn kettingen aan de rotswand bevestigd waaraan je jezelf kunt vasthouden en waar het echt stijl wordt is zelfs een ladder gebouwd.
De blauwe lucht is ondertussen het speel terrein geworden van een flink wolken dek in bijna alle tinten grijs die je je maar kunt voorstellen. Aangekomen bij het meditation point is er van de blauwe lucht niets meer over. Dikke flarden mist ontnemen het zicht naar de overkant van het fjord wat denk ik goed is op een meditation point Je wilt daar niet worden afgeleid door kleurige huisjes die aan de overkant van het fjord in een groen tapijt van gras staan.
Nadat wij voldoende hebben gemediteerd beginnen we aan de wandeling terug naar de haven. We zetten koers naar het plaatsje Vikten.
Onderweg nog leuke tafereeltjes
In onze herinnering was daar een erg mooie plek om te overnachten.
Onze herinnering is echter alweer 14 jaar oud en hoewel Vikten een mooi plaatsje is gelegen aan een mooi geel strand vinden we hier geen overnachtingsplek voor onze camper. We rijden een paar kilometer terug en vinden een plekje langs de bijna verlaten weg met uitzicht op een geel strand aan de overkant van de fjord.
Dinsdag 21 augustus,
Kleine druppeltjes regen vallen neer op het dak van onze camper, Het zachte tikken wordt af en toe afgewisseld door een wat hardere tik. Eerst denk ik aan een vogel die toevallig iets heeft laten vallen. Maar het zachte tikken wordt met een bepaalde regelmaat door een hardere tik afgewisseld dat ik me niet kan indenken dat een vogel zo ritmisch is. Dan realiseer ik me dat we gisteren hebben geparkeerd onder een elektriciteitsleiding. Het eerste vraagteken van de dag is hiermee opgelost, dus wordt het tijd om op te staan.
Het ziet er niet best uit voor onze geplande wandeling van Nusfjord naar Nestland. Ook weer zo’n item dat 14 jaar terug in de tijd gaat en waaraan we goede herinneringen hebben. Volgens ons is er bijna niets zo veranderlijk als het weer op de Lofoten, en bovendien kan het aan de noordzijde van het eiland totaal anders zijn als aan de zuidzijde. We nemen de gok en koersen naar Nusfjord. Inderdaad is het weer in Nusfjord anders als het weer vanaf ons vertrekpunt. Het is hier nog slechter.
We rijden naar Flakstad waar we een mooi strand hebben gezien en besluiten daar onder het genot van een kop koffie de bui uit te zitten en eventueel de hele dag daar te blijven. Een dagje lezen kan ook geen kwaad.
Tegen de avond begint het wat op te klaren, en we kunnen zelfs de berg aan de overkant van de fjord weer zien. Ik vraag aan Ans of ze zin heeft een stukje over het strand te lopen waarbij Ans aangeeft dat ik waarschijnlijk bedoel “wil je mijn statief dragen”.
Het strand is niet zo lang, net zoals onze wandeling. De omstandigheden voor zowel een wandeling als het fotograferen zijn niet echt ideaal. Wel vinden we mooie door samenwerking van de elementen aangebrachte creatieve pentekeningen op het strand.
We zijn al snel terug bij de camper. Terwijl Ans verder gaat met haar boek loop ik nog een keer met mijn onlangs aangeschaft 500 mm objectief terug over het strand om te kijken of ik een leuke plaat kan schieten van een van de vele strandvogels die bij eb op zoek zijn naar een heerlijk maaltje.