Zondag 29 januari
05:30. Een schel geluid snerpt door de slaapkamer. Slaapdronken zoek ik de knop die me moet verlossen van deze kwelling. Welke heldere geest heeft ooit bedacht dat een wekker een geluid moet produceren waarmee je iedere dag met een ochtend humeur moet beginnen. Normaal gesproken ben ik ’s-Morgens nogal een treuzelaar en kan ik mij de luxe veroorloven om na het aflopen van de wekker mezelf nog een keer lekker om te draaien, (en nog eens). Nadeel bij deze is de schelle toon die je na 9 minuten opnieuw herinnert aan het feit dat voor jou de nacht voorbij is.
Vandaag is het anders, en heb ik mijn tijd hard nodig. Ik zwaai mijn benen vanonder het warme dekbed de donkere kille kamer in en laat de rest van mijn lichaam dit voorbeeld volgen. Wassen, aankleden, ontbijten, was in de wasmand, koffers in de auto en dan gas erop. Om 08:00 uur worden we geacht aanwezig te zijn bij de incheck balie van Finnair. De anderhalf uur die we hebben uitgetrokken om op tijd te zijn blijken 15 minuten te kort, waardoor we ons bijna als laatste melden bij de incheck balie. Naast elkaar zitten is er niet meer bij, maar we hebben twee plaatsen achter elkaar. Omdat we buiten het seizoen zitten had ik niet verwacht dat de vlucht volgeboekt was. Maar toch, alle stoelen zijn bezet. Onze jassen kunnen nog net in de bagage compartimenten worden gestouwd, maar de handbagage gaat onder de stoelen.
Na twee en een half uur begint het vliegtuig langzaam te dalen. Steeds duidelijker beginnen we de bossen en de meren van Finland te onderscheiden. Alleen…….. waar wij sneeuw verwachtte zien we enkel op modder gelijkend landschap. Een plotselinge kriebel in mijn maag maakt mij ervan bewust dat we ineens heel snel dalen. Een blik uit het raam leert dan dat die bruine moddermassa door de ondergaande zon goud gekleurde sneeuw is.
Ongeveer 15 minuten later staat het vliegtuig stil op het vliegveld Kusamo, en stappen wij rechtstreeks de folder van winterwonderland binnen. Witte bomen, blauwe frisse lucht en een laagstaande zon.
Binnen halen we onze bagage van de band, en lopen naar buiten waar de bagage in de al gereed staande bussen verdwijnt.
Al snel rijden we over de met witte poedersneeuw bedekte wegen richting Salla. Een half uurtje nadat we met de bus de poolcirkel passeren beleven we onze eerste zonsondergang in Finland. Rond 16:00 komen we aan bij onze bungalow. Aan de dakgoot hangen meterslange ijspegels, en het dat is verstopt onder ruim een halve meter sneeuw. Ondanks dat de open haard niet aan is komen we binnen in een zee van warmte. Het eerste wat we dan ook doen is de thermostaat een stuk naar beneden draaien. Nadat we onze bagage hebben verdeeld over de kasten, en wat boodschappen in huis hebben gehaald kunnen we genieten van de (antieke) kleurentelevisie met daarop 3 finstalige zenders, of de Sauna. Het wordt dus het laatste. Een dompelbadje is niet inbegrepen, maar een stap buiten de voordeur van ons chalet is voldoende om af te koelen. Het is -15, en onze lichamen dampen heerlijk in de koude buitenlucht.
En wat is er fijner dan na een warme Sauna te gaan wandelen in de donkere ijskoude nacht. Nadat ik mijn schoenen los heb weten te bikken uit het bevroren halletje lopen we de donkere nacht in. Natuurlijk hopen we erop wat noorderlicht te zien, maar de hemel is slechts bedekt met een prachtig sterrentapijt. Terug in de warmte van ons chalet is er geen ontkomen meer aan. Het is onmogelijk om de ogen nog open te houden, en om 22:00 uur vallen we beide in een diepe diepe slaap.
Maandag 30 januari
De dag begint met mooi weer, en dat komt goed uit, want vandaag gaan we een sneeuwscootersafari doen. We pakken ons goed in, maar voor Finse begrippen is het niet goed genoeg. Gevoerde laarzen, gevoerde handschoenen, een bivakmuts, een thermopak en een valhelm maken onze outfit compleet. Na een korte uitleg over met name waar de remmen van de sneeuwscooter zitten gaan we van start. En dat is maar goed ook. Enkele excursisten hebben meteen de scooter gestart tijdens de uitleg, en we staan met zijn alle in een blauwe walm naar adem te snakken. Vooral in het begin gaat het erg langzaam. Voor ons zit een stel dat niet zo snel durft te gaan, en zodra er een afdaling in zicht komt remmen ze sterk af, of staan ze helemaal stil. Ik wacht dus even tot ze een heel stuk uit zicht zijn zodat we met een iets hogere snelheid kunnen gaan volgen. Dat duurt natuurlijk niet lang, en binnen de kortste keren rijden we weer bumper op bumper met onze voorganger die op zijn beurt op de bumper rijd van zijn voorganger. Inhalen is op de smalle paden geen optie, dus sluiten we braaf aan, laten af en toe een behoorlijk gat vallen met onze voorganger om er dan weer even als een speer vandoor te gaan. Ondertussen hebben we ook nog genoeg tijd om te genieten van het witte sneeuwlandschap. Overal bomen die onder de last van de vele sneeuw doorbuigen. Het gouden zonlicht van de in deze tijd van het jaar altijd laag staande zon probeert zich op plaatsen een weg naar de grond te banen. Waar dat lukt, lijkt een stukje gouden sneeuw te liggen. Na een uur houden we halt bij enkele hutten die en onder een dik pak sneeuw zijn bedolven, en waarvan alle muren bedekt zijn met een behoorlijke laag rijp. Van de bomen die om de huisjes staan is niet meer te zien dan een witte pilaar. Sommige daarvan zijn topzwaar, en hangen bijna met hun toppen op de grond. We krijgen ruim de tijd om even tussen de bomen door te lopen en te genieten van dit natuurspektakel. Je kunt echter niet ver van het pad af. Een stap langs het pad, en je zakt tot je middel weg in de poedersneeuw.
De gids stelt voor om naar de rendierfarm te rijden, en daar te gaan genieten van een kop warme chocomel. Vreemd, iedereen vind dat een goed idee. Al snel zet de stoet zich weer in beweging. Al snel komt de rendierfarm in zicht. Buiten staan enkele rendieren, en enkele groepen poolhonden te wachten op het moment dat ze ingespannen worden en hun werk mogen gaan doen. Wij gaan echter naar de chocomel en de warmte van de rendierfarm. Na de chocomel is het helaas tijd om de laatste drie kilometer naar de rendierfarm te gaan rijden om daar onze sneeuwscooters weer af te staan aan de volgende groep excursisten.
Omdat het nog redelijk vroeg is beginnen wij nog aan een wandeling. Niet al te lang, want om 16:30 is het echt wel donker, en willen we wel terug zijn in ons huisje. Eenmaal in het huisje gaan we een tijdje na het eten de sauna in, en dan is het ook al is het nog vroeg, de hoogste tijd om te gaan slapen.