Maandag 2 augustus,

Na een dag van alleen maar slapen, een heel klein beetje eten, weer veel slapen heb ik besloten dat ik afgelopen zaterdag en zondag een soort van griep onder de leden heb gehad. Ik was continu moe, en weet enkel te melden dat we gisteren bij Geiranger zijn gebleven. Vandaag ging het al weer wat beter. Tenminste, we zijn verder gereden en hebben de rotspunt gevonden welke je altijd vind op de ansichtkaarten bij Geiranger. Hij is zichtbaar vanaf een parkeerplaats langs de Örneveien richting wegnummer 15 welke zich door een mooi landschap omhoog slingert. Je moet wel een stukje van de rots gaan staan om deze als rotspunt te herkennen. We rijden verder de R58 op welke zich door een mooi landschap omhoog slingert. De algehele malaise zet echter weer in, zodat ik iets minder kan genieten van de omgeving. Zodra de mogelijkheid er is zet ik de auto aan de kant, en gaat Ans verder met rijden. Al snel heb ik mijn ogen weer dicht. –
Bij de Dönfossbru lands weg nummer 15 zet Ans de auto stil bij een
camping. Terwijl ik het bed weer opzoek gaat Ans hard lopen, en later in het bij de stroming gelegen zwembad poelieën. Na een paar uur wordt ik wakker en ga toch maar even kijken naar al het moois dat de stroming die onder de Dönfossbru doorraast biedt. Even later ben ik alweer druk aan het fotograferen. Als ik me weer fit genoeg voel vervolgen we de weg waarbij Ans achter het stuur kruipt. Na een tijdje verlaten we de weg 15 en verruilen deze voor weg 51. Al snel neem ik het stuur weer over omdat Ans deze weg niet prettig vind om te rijden.
Al snel verwonderen wij ons over ten eerste het mooie landschap, ten tweede de mooie inhammen en parkeerplekjes langs de weg, maar ten derde de vele verboden te kamperen bordjes langs deze weg. Dit is absoluut niet het Noorwegen dat ik ken. Ik erger me dood aan deze bordjes. Na een 60 kilometer op deze weg te hebben gezeten verlaten wij de provincie Vaga en tevens de bordjes “no Camping”. We verruilen Vaga voor de toerist vriendelijke provincie Slidre. Na een 500 meter is er een gigantisch groot parkeerterrein waar wel 18 campers, caravans of tenten staan. Op het bord bij de parkeerplaats hangt een tekst aangeplakt waaruit blijkt dat de twee provincies het qua kamperen niet met elkaar eens zijn. Ze moedigen het vrij kamperen in ieder geval erg aan waaruit wij dan maar bovenstaande conclusie ventileren.
Ik ben ondertussen alweer wat meer opgeknapt, maar ga na het “lichte” avondeten toch nog maar even een dutje doen.
Inmiddels is het alweer 23:08 dus nu wordt het echt bedtijd.

Dinsdag 3 augustus,

We staan nu even ten zuiden van Oslo op een camping. Nadat het vanmorgen na het opstaan al redelijk snel met mijn conditie achteruit ging, en ik geen hap door mijn keel kon krijgen, hebben we besloten om weer richting Nederland te gaan. Jammer maar helaas. Maandag begint voor Ans het harde werken weer, anders hadden we het hier nog best wel een paar weekjes uitgehouden. Om onderweg nog een tussendoel te hebben gaan we even kijken bij het openluchtmuseum in de warmste plaats van Noorwegen, Nesbyen. We betalen de entree van 50
kronen per persoon, en lopen al snel het terrein op. Het valt echter alleen maar tegen. We hadden graag gezien hoe de huizen er van binnen uitzagen, maar we worden bij alle huizen buitengehouden bij de deuropening welke geheel versperd wordt door een stuk betongaas. We kunnen een glimp opvangen van de inrichting, maar we willen er eigenlijk natuurlijk gewoon binnen in staan. Na een tien minuten zijn we dan alweer terug bij de camper om de lange rit naar huis te aanvaarden. Om het ons wat makkelijker te maken afscheid te nemen van dit fantastische land zet onze lieve heer de hemelsluizen open. En wat begint met een beetje motregen ter hoogte van Gol veranderd al snel in een ware hoos net onder Oslo, en zo komt er in de stromende regen ook een eind aan dit verslag waarvan ik hoop dat ondanks mijn gezanik af en toe over prijzen, muggen, illegaal gedumpt afval en andere rare dingen in Noorwegen toch de boventoon wordt gevoerd door het mooie fantastische, en waar we zeker weer naar terug zullen gaan fijne Noorwegen.