11 augustus

Gisteren zijn we om ongeveer 10:00 uur aangereden vanuit thuis. Vroeg in de avond vonden we onze eerste overnachtingplaats bij een benzinepomp aan de snelweg in Zwitserland. Op de parkeerplaats was het redelijk druk met andere overnachters, waaronder Italianen, fransen Zwitsers en wij dus. Het geluid van de snelweg was continu aanwezig, maar al snel vielen we toch in slaap. De vele bijgeluiden die zo’n parkeerplaats met zich meebrengt haalde mij regelmatig uit mijn slaap, maar uiteindelijk werden we rond 08:00 uur vanmorgen uitgerust wakker.
Na het ontbijt voerde de eerste rit ons naar Luzern. We dachten hier snel klaar te zijn, maar het veelzijdige plaatsje hield ons langer vast dan dat we verwacht hadden. De vele watervogels, waaronder vooral veel zwanen op de vierwaldstättersee hielden mij lang bezig. Ze lieten zich dan ook gewillig fotograferen, waarbij ze het toelieten tot op een halve meter benaderd te worden. Tegen honden waren ze overigens niet zo vriendelijk. Regelmatig begon een zwaan te blazen zodra een hond hem te dicht naderde.
Daarna liepen we de oude binnenstad in. Vooral de kapell-Brucke, een overdekte houten brug en de beschilderde pandjes waren een lust voor het oog. Uiteindelijk moesten we ons haasten om op tijd terug te komen bij de auto. De Zwitsers schijnen dol te zijn op wegslepen, en dat wilde we liever niet laten gebeuren.
We zetten de tocht voor en al snel (niet) zaten we buiten Luzern. Het was nogal druk op de weg in het oude stadje. Maar na een niet al te lange rit kwamen we in het plaatsje Baar, waar de druipsteengrotten ons al verwachten. In de grotten was het heerlijk koel, en alsof dat nog niet genoeg was werden we regelmatig verrast door een druppel koud water in de nek. Vanaf de grotten was het een steenworp afstand naar een kleine camping waar we besloten de nacht door te gaan brengen.

12 augustus

Nadat we de halve nacht uit onze slaap waren gehouden door het gebel van de koeien, vonden we 08:00 uur toch een geschikte tijd om op te staan. Terwijl de koeien afscheid namen door nog eens lekker te bellen, verlieten wij de camping. Ons voornemen om zoveel mogelijk de snelweg te vermijden, lieten we varen. De weg van Luzern naar Baar die we gisteren volgden was niet geweldig mooi. Dit in tegenstelling tot de snelweg waarop we vandaag reden. Eerst een stuk terug naar Luzern, en vanaf daar ging de tocht naar Engelenberg. Aangekomen in Engelenberg was de hemel strak blauw. Een geweldige dag om met de kabelbaan omhoog te gaan naar de top van de titlis. Hier trokken we voor het eerst onze Swisspass, om te kijken onze korting te claimen. In plaats van 79 ZFR kostte de reis naar de top van de titlis, ons slechts 39,50 FR. De eerste besparing van 79 ZFR hadden we hiermee dus binnen. Een korte rij wachtenden mensen stond voor ons, maar al binnen enkele minuten zaten we in de gondel, en gleden we langzaam omhoog naar de 3020 meter hoge top van de titlis. Bij de eerste overstap, de tocht gaat in drie fasen omhoog, moesten we onze privé gondel verruilen voor een ongeveer 50 persoons gondel met enkel staanplaatsen. Misschien is als haringen in een ton een beetje overdreven, maar veel bewegingsruimte hadden we niet. Gelukkig maakte het uitzicht veel goed. De volgende overstap ging naar een gondel welke niet enkel omhoog, maar ook nog rond draaide, zodat je aan alle kanten kon genieten van het uitzicht op de gletsjers, en de bergtoppen. Maar dit alles viel in het niet bij het prachtige uitzicht dat we hadden vanaf de 3020 meter hoge top. Geweldig, bergen, bergen en nog eens bergen. Veel toppen bepakt met sneeuw, en vaak met erg grillige vormen. Boven is niet altijd boven, en dus maakte we ook maar gebruik van de wandeling naar de 3200 meter hoge top van de grote titlis. Een afstand waarvoor je zou schatten dat het een kwartiertje lopen was, bleek een uitputtingsslag van ruim 45 minuten. Waarschijnlijk speelde de iets of wat ijlere lucht dan die wij gewend waren van ons eigen lage Nederland ons parten, maar regelmatig moesten we even stoppen om onze hartslag van 180 weer een beetje in een normaal ritme te krijgen. Maar het uitzicht op de top was dan ook grandioos. Voor ons mist, langs ons mist, en achter ons mist. Kortom in de tijd die wij nodig hadden gehad om van de gondel naar de 200 meter hoger gelegen top te komen had de bewolking de overhand gekregen op de strak blauwe lucht waarmee we een 1,5 uur geleden uit het dal vertrokken. Met een half uurtje wachten was ook dit leed geleden, en begon het blauw weer de overhand te krijgen. Regelmatig hadden we even gelegenheid van het uitzicht te genieten, alvorens een volgende wolk ons uitzicht voor ons wegnam. Uiteindelijk wisten we toch voldoende voldoening te halen uit ons verblijf op de top zodat we tevreden konden beginnen aan de wandeling naar beneden.
Natuurlijk is het dan tijd voor een lekkere kop koffie en iets lekkers om de koffie te vergezellen. Het was inmiddels 16:00 uur, en we waren dan ook erg verbaasd om te zien dat de meeste horeca hierboven al was gesloten. De vloeren werden overal gedweild, en met goed zoeken was er nog wel iets eetbaars te vinden in de vitrines van het zelfbedieningsrestaurant. Het personeel zag er ook al niet meer al te vrolijk uit, kortom, gastvrij is anders!
Op de onderste etage van het complex was nog een toeristische attractie, bestaande uit een gletsjergrot. Een door mensen uitgehouwen grot, met een balustrade om je aan vast te houden, gekleurde verlichting in de wanden, en een anti slip laag op de vloer. Kortom als je niet wanhopig om ijs verlegen zit, moet je hier niet naar toe komen. De entree was gratis, maar wij waren daar voor niks.
Dan nog een uitstapje naar de overdekte uitzichtpunten, welke bereikbaar waren via een 200 meter lange tunnel. Met slecht weer misschien een leuk alternatief, maar natuurlijk wint niets het van gewoon buiten kijken naar al de natuurschoon vanaf deze berg.
De afdaling via de gondels verliep lekker vlotjes, en nergens werden we geplaagd door lange wachttijden. Iets over vijven waren we weer terug op de parkeerplaats, en konden wij op zoek naar een camping. Deze vonden we een paar kilometer verderop in Engelberg. Camping Eienwäldli. Iets duurder dan de vorige camping, (31 ZFR) maar wel voorzien van alle luxe. Goed sanitair, afwasgelegenheid, nette plaatsen, maar ook een drukte die wij normaal gesproken tijdens onze vakantie zoveel mogelijk proberen te vermijden. We hebben het dan over huilende kinderen, blaffende honden en wat je zo meer vind op een camping.