Menu Close

Tussen Jasper en Banff

Vrijdag 14 juni

De regen tikt zacht op het dak als we wakker worden. Genoeg reden om vandaag uit te roepen tot rustdag. We ontbijten rustig aan, en als we klaar zijn rijden we op ons dooie gemak naar het bezoekerscentrum van de Athabasca gletsjer. Van veraf lijkt het gebouw nog heel wat, van wat dichterbij blijkt het hier en daar wel een likje verf te kunnen gebruiken.

Het is een drukte vanjewelste in het gebouw zelf. Er wordt aan alle kanten gerenoveerd en het bijbehorende museum is dan ook gesloten.
Of het ligt aan de vele bezoekers die hier al zijn geweest, of dat het personeel het niet zo nauw ziet weet ik niet, maar de toiletten in het gebouw zijn de smerigste die ik tot nu toe in Canada heb gezien. Dat het oud is en toe aan renovatie zie je in één oogopslag, maar dat lijkt me geen excuus voor de slechte hygiëne. Ik sla mijn beurt in ieder geval over.

We parkeren de camper met uitzicht op de gletsjer en duiken allebei in een boek. Als het in de middag wat opklaart rijden we naar het parkeerterrein waarvandaan de wandeling naar de voet van de gletsjertong voert. De voet is misschien verkeerd uitgedrukt, of het moet zijn dat deze voet erg lange tenen heeft. We komen niet dichterbij dan ongeveer 250 meter van de gletsjer maar zien zelfs vanaf daar dat het weinig interessants te bieden heeft.

1EV 3697

We verlaten de Athabasca gletsjer en rijden verder naar het zuiden. Ook hier hebben ze een Bridal Veil waterval. We zagen er een met dezelfde naam aan het begin van onze kamperrit. Vanaf de parkeerplaats is heel in de verte de waterval zichtbaar. Verscholen in de bossen moeten ook nog de Panther Falls liggen. We zoeken het pad en lopen eigenlijk aan de verkeerde zijde het parkeerterrein af waardoor we per toeval op het mooiste stuk van deze vallende watermassa uitkomen. Een kleine kloof met verschillende potholes en turquoise water ligt aan onze voeten. Een kleine spelonk waar we op handen en voeten doorheen kruipen brengt ons naar een ander deel van deze kloof die zo fotogeniek is dat ik me er maar moeilijk los van kan maken.

1EV 3728

We vinden het pad naar beneden zodat we ook aan de voet van de Panther falls kunnen komen. De watermassa uit de kloof dondert hier met geweldig spektakel in vrije val ongeveer 50 meter naar beneden. De bijbehorende nevel maakt het fotograferen dan wel bijna onmogelijk, maar om het met eigen ogen te hebben gezien is vele malen waardevoller dan een foto.

1EV 3771

De camping van de vorige nacht wordt opnieuw onze thuisbasis.

Zaterdag 15 juni

Gisteren hebben we kort gepauzeerd op de parkeerplaats bij ‘Parker Ridge’. Vanaf hier start een wandeling die in de meeste gidsen als mooiste wandeling van de Icefield Parkway wordt omschreven. Het uitzicht op de Saskatchewan gletsjer moet zelf fenomenaal zijn.

In de lucht hangt vandaag van alles. Witte wolken, blauwe luchten maar ook donkergrijze wolken ontbreken niet. Bepakt en bezakt met voldoende kleding om al de te verwachten weersomstandigheden het hoofd te kunnen bieden beginnen we aan de wandeling. Al na een kleine 100 meter stappen we van de modder over in sneeuw. In het lagere gedeelte is dan het pad nog enigszins herkenbaar, maar aan die herkenbaarheid komt snel een eind. We besluiten de sporen die in de sneeuw staan te volgen.

1EV 3840

Het voordeel is dat we hele stukken afsnijden, het nadeel is dat het pad een stuk steiler is en ik zo nu en dan tot mijn kruis in de sneeuw wegzak. Ik verzin voor mezelf steeds nieuwe redenen om de zware wandeling te staken en om te draaien. De drang naar de top is echter groter dan de wil om op te geven. Met een flinke dosis blauwe lucht boven ons, heerlijk badend in een warme zon komen we aan op het hoogtepunt van de wandeling, het uitzicht. Dat is dan ook onbeschrijfelijk. Spierwitte sneeuwhellingen, turquoise riviertjes, bossen die hoe hoger ze komen steeds dunner worden en het uiteindelijk opgeven en achter ons een enorme donkere dreigende lucht.

1EV 3860

1EV 3872

Tijd om terug te keren naar onze camper. Al na een paar honderd meter worden de regenjassen tevoorschijn gehaald. We dalen door de sneeuwvelden snel af en komen net tussen de bescherming van de bomen voordat de bui echt losbarst. Die is kort en hevig, maar onder de natuurlijke paraplu houden we het verder redelijk droog. Dat geld alleen niet zo heel erg voor onze schoenen en sokken. De sneeuw die we tijdens de afdaling in onze schoenen hebben geschept heeft zich al smeltend een weg naar de tenen gebaand. Niets wat een beetje verwarming niet kan oplossen.

Zo snel als de bui kwam opzetten maakt deze weer plaats voor een stralende zon. Met de verwarming van de auto in de hoogste stand langs onze voeten rijden we verder tot aan de ‘Weeping Wall’. Een steile rotswand waarlangs een aantal watervallen naar beneden komen. Het bijzondere van deze watervallen is dat ze geen van alle van de top komen, maar op een aantal plaatsen uit holen uit de wanden tevoorschijn komen.

1EV 3900

Onze volgende stop houden we bij de Mistaya Canyon. Een pittoreske kloof waar met veel geweld het water van de Mistaya rivier, welke ontstaat in het Peyto meer, zich doorheen perst.

1EV 3943

Als afsluiting van de dag bezoeken we dan ook nog het Peyto meer. Een meer met een mooie blauwe reflectie die ontstaat door het sediment van de gletsjers dat hier als microdeeltjes in het water zweeft. Als je goed kijkt zie je dat het meer de vorm heeft van een wolvenkop.

1EV 3980

We overnachten op de camping Musquito creek, welke gelukkig zijn naam geen eer aandoet.

1EV 4028

Zondag 16 juni

We hadden een heldere en daardoor erg koude nacht. Zo snel ik kan spring ik uit bed, duw de verwarmingsknop naar ‘heet’ en spring nog sneller terug onder de warme dekens. Niet dat de verwarming goed is opgewassen tegen de koude, maar al na een paar minuten wordt het iets aangenamer om het bed uit te komen.

Voor vandaag staat een wandeling naar de Bow Glacier Falls op het programma. Een strak blauwe lucht met daarin een stralende zon heten ons welkom aan het begin van de wandeling. Die wandeling start aan het Bow meer met uitzicht op de Crowfoot berg en de Wapta gletsjer. Voorbij het meer volgen we een rotsachtig pad dat doorkruist wordt door vele kleine stroompjes met glashelder water. Bij een steile klim krijgen we de hulp van een aangelegde trap. Na een korte wandeling door een dennenbos hebben we uitzicht op de waterval. Niet de grootste die we ooit gezien hebben, maar wel een hele mooie waarbij het water over verschillende trappen de diepte instort.

1EV 4102

Aan de voet van de waterval nuttigen we onze lunch, wat niet geheel ongemerkt voorbijgaat aan de aandacht van een aantal eekhoorntjes. De kraaloogjes houden ons van afstand in de gaten. Af en toe gaan de neusjes de lucht in en zie je dat ze ons eten en dan met name de appels goed ruiken. De dapperste onder de eekhoorns zit even later op onze rugzakken en bestudeert de sluitingen en zoekt een weg naar binnen. Een stukje appel wat we op een rots neerleggen wordt snel weggekaapt door een van de beestjes. Even later gaan ze er zelfs met een complete kroos vandoor.

1EV 4200

Terwijl de eekhoorntjes zich aan de kroos tegoed doen beginnen wij aan de wandeling terug naar de camper. Voor vandaag is het wel weer mooi geweest. We zoeken onze weg terug naar ‘Mosquito Creek’ en gebruiken de rest van de dag om niets meer te hoeven.

Maandag 17 juni

Vandaag staat Lake Louise op het programma. In het plaatsje kunnen we onze voorraden aanvullen en even naar huis bellen. Tot aan Lake Louise was er totaal geen telefonisch bereik, en dus geen contact met het thuisfront. Bij het postkantoor kunnen we ook even op internet waar ik mijn blog kan uploaden en even snel door mijn mail kan bladeren.

Vanaf het plaatsje Lake Louise is het maar een paar kilometer naar het gelijknamige meer. Zoals we eigenlijk al wisten is het hier een drukte vanjewelste. Het hotel ligt hier als een grote steenpuist in het landschap, al kan ik me voorstellen dat als je in het hotel verblijft met een kamer met uitzicht op het meer je jezelf in een paradijs waant.

Omdat wij die drukte maar niets vinden beginnen we aan een wandeling naar de Fair view lookout vanwaar je een mooi uitzicht op het meer moet hebben. Hoewel de wandeling door een mooi bos gaat voegt het eigenlijk niet veel toe aan wat we in andere plaatsen ook hebben gezien. Het uitkijkplatform bied een mooi zicht op het blauwe water van Lake Louise en de gigantische steenpuist. We blijven hier dan ook niet langer hangen dan noodzakelijk om toch maar een paar foto’s te maken en maken ons dan weer uit de voeten.

1EV 4263

Ongeveer 15 kilometer verderop ligt het Moraine lake. Een meer met volgens de boekjes een intensere kleur blauw en een stuk minder toeristisch. Veel toeristen, net zoals wij hebben dat ook gelezen en zijn dol op een minder toeristisch meer zodat het hier ook een behoorlijke drukte is. Verder is het wel waar dat het meer en de omgeving een stuk mooier is dan Lake Louise.

We zijn nog maar net uit de auto als we plots bijna oog in oog staan met een nog jonge Grizzly beer. Een park beheerder die een oogje in het zeil houd vertelt ons dat het dier ongeveer 3,5 jaar oud is. Rustig zoekt de beer naar het lekkerste gras en de lekkerste bloemen om zijn honger te stillen. Van de omstanders trekt hij zich weinig aan. Na enige tijd vind hij het welletjes en trekt zich terug in de bossen, ons achterlatend met een geheugenkaartje vol foto’s.

1EV 4371

Wij beginnen aan een korte wandeling langs het Moraine Lake. Het is hier een stuk drukker dan we tot nu toe in Canada gewend waren, maar Lake Louise en omgeving staat dan ook in alle toeristen boekjes en folders als hoogtepunt van het nationale park Banff waar je geweest moet zijn. Maar ook hier werkt het hetzelfde als bij alle andere toeristische trekpleisters. Als je zorgt dat je 15 minuten vanaf de parkeerplaats komt neemt de drukte kwadratisch af. Aan het einde van deze 1,6 kilometer lange wandeling vind je nog slechts een sporadische bezoeker. Vanaf hier ziet het meer er prachtig uit, waarbij de blauwe lucht en de witte wolken een mooi décor voor het meer met de omliggende bergen vormen.

1EV 4332

Als we terugkomen bij het beginpunt van de wandeling is de beer ook weer terug. Nog een beetje brutaler als de vorige keer is hij nog een stuk dichter bij de mensen gekomen die inmiddels ook een stuk minder bang zijn en de beer veel te dicht naderen.
De beer laat het redelijk gelaten over zich heen komen. Even dreigt de beer toch tot actie over te gaan als enkele mensen met een hond komen aangelopen. De beer is meteen allert en zijn houding verraad dat hij de hond zeker niet dichter bij zal laten komen. Een parkwachter snelt naar de mensen met de hond die al snel de aftocht blazen en de hond terug in de auto plaatsen. De beer graast dan weer rustig door.

1EV 4377

Hoewel de beer verder slechts aandacht heeft voor de lekkere hapjes onder zijn poten komt hij steeds dichter bij de mensenmassa. De inmiddels opgetrommelde rancher maant iedereen verder terug te gaan en meer afstand te nemen.
Hij spreekt dan de beer vermanend toe met “Hey Bear”. De beer die al een beetje begrijpt dat hij niet welkom is loopt weer in de richting van het bos. Dat lopen wordt rennen zodra de Ranger een vuurpijl afschiet. De knal en het daarop volgende geluid van de pijl zorgt ervoor dat de beer er met zijn staart tussen de poten vandoor gaat.

1EV 4417

Net zoals de meeste andere mensen die het tafereel hebben gadegeslagen vervolgen wij onze weg. Op zoek naar een volgende camping nemen we de oude weg richting Banff, de Bow Valley Parkway waar we na ongeveer 30 kilometer de ‘Castle Mountain’ camping vinden, maar niet voordat we nog enkele keren zijn gestopt om een hert fotografisch vast te leggen.

1EV 4480

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *